حسنلغتنامه دهخداحسن . [ ح َ س َ ] (اِخ ) ابن محمدبن علی بن برهان الدین ، مکنی به ابومحمد بغدادی لغوی . درگذشته ٔ 447 هَ . ق . او راست : «دیوان العرب » در لغت در ده جلد. (هدیةالعارفین ج 1 ص 276).
