حسین استرآبادی

حسین استرآبادی . [ ح ُ س َ ن ِ اِ ت َ ] (اِخ ) ابن سلطان محمد. وی شاگرد شیخ بهائی بود و در 1078 هَ . ق . کشته شد. او راست : دستور الوزراء. (ذریعه ج 8 ص 170 و ج 3 ص 474). صاحب ریاض العلماء او را به لقب عزالدین خواند و «الاشکال الاربعة» در منطق به وی نسبت کرده است . (ذریعه ج 2 ص 111).