حسین ثنائی

حسین ثنائی . [ ح ُ س َ ن ِ ث َ ] (اِخ ) مشهدی که در کلمه ٔ ثنائی در همین لغت نامه یاد شده است . در هدیة العارفین ج 1 ص 319 و 320در دو جلد یاد شده . نخستین را استاد فیض هندی دانسته ، وفاتش را در 970 هَ . ق . نگاشته و مثنوی «نتایج الافکار» در 10 هزار بیت به او نسبت داده است و دومین را پسر غیاث الدین علی متوفی 995 هَ . ق . و صاحب دیوان شعر دانسته شده است . رجوع به ذریعه ج 9 ص 185 شود.