حشوملغتنامه دهخداحشوم . [ح ُ ] (ع مص ) فربه شدن بعد لاغری : حشمت الدابة؛ فربه وکلان شکم گردید ستور به چرا در اول بهار. (از منتهی الارب ). || خوردن . چشیدن : ماحشم من طعامنا. || یافتن : ماحشم الصید؛ نیافت شکاری را.
