حلالة

حلالة. [ ح ُ ل َ ] (ع مص ) نکاح کردن مطلقه ٔ ثلاثه را تا برای زوج اول حلال شود. (آنندراج ، از منتخب و عالمگیری و المختار) :
هرکه مر او را طلاق داد بجویدش
دوست ندارد مگر ز شوی حلاله .

ناصرخسرو.