حله پوش
لغت‌نامه دهخدا
حله پوش . [ ح ُل ْ ل َ / ل ِ ] (نف مرکب ) پوشنده ٔ حله و لباس نو و فاخر :
صبا از زلف و رویش حله پوش است
گهی قاقم گهی قندزفروش است .
سپیده دم که شدم حله پوش حجله و سور
و یلبسون ثیاباً شنیدم از لب حور.
صبا از زلف و رویش حله پوش است
گهی قاقم گهی قندزفروش است .
نظامی .
سپیده دم که شدم حله پوش حجله و سور
و یلبسون ثیاباً شنیدم از لب حور.
نظام قاری (دیوان ص 32).
