حلوا خوردن

حلوا خوردن . [ ح َ خوَرْ / خ ُ دَ ] (مص مرکب ) شیرینی خوردن :
چه خوش بود دو دلارام دست در گردن
بهم نشستن و حلوای آشتی خوردن .

سعدی .

چو حلوا خورد سرکه از دست شوی
نه حلوا خورد سرکه اندوده روی .

سعدی .