حمالة
لغتنامه دهخدا
حمالة.[ ح َ ل َ ] (ع اِ) دیه و تاوان و جز آن که از بهر مردمان بردارند. (از منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به حَمال شود. || کفالت . (اقرب الموارد). || (مص ) ضامن و کفیل کسی شدن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد): حمل به حمالة؛ کفله . || ظاهر کردن خشم را. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
