حنیةلغتنامه دهخداحنیة. [ ح َ نی ی َ ] (ع اِ) کمان .(منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). کمانی که به تیر انداختن آواز کند. (غیاث از منتخب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). ج ، حنی ، حنایا. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
