حوبة

حوبة. [ ح َ ب َ ] (ع اِ) مادر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || پدر. || خواهر. || دختر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || قرابت از جانب مادر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). گویند: لی فیهم حوبة؛ اَی قرابة من الام . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || رقت مادر بر فرزند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || اندوه . (منتهی الارب ). هم . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || (اِمص ) درویشی و حاجت . || حالت . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). و گفته نمیشود جز در شر و بدی گویند: بات بحوبة سوء. (اقرب الموارد). || (ص ) مرد ضعیف . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). و بضم حاء نیز آید. ج ، حُوَب .(منتهی الارب ). || زن ضعیف زمین گیر. (از اقرب الموارد). || (اِ) زوجه و زن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || سریة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد): در حدیث است : اتقوا اﷲ فی الحوبات ؛ اَی النساء المحتاجات . (اقرب الموارد). || گناه و اثم . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بزه و گناه در عقوق مادر و خواهر. و به ضم هم آمده . (منتهی الارب ). || ستور. || وسط خانه . || (مص ) گناه کردن . حَوب . حوبة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).