حور رومی
لغت‌نامه دهخدا
حور رومی . [ ح َ رِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) درختی است که صمغ آن کاه رباباشد. برگ آنرا با سرکه بمصروع دهند شفا یابد. (آنندراج ) (برهان قاطع). اکیروس و صمغه بالغ فی التسخین . (کتاب مفردات قانون ابوعلی سینا، در رده ٔ حاء مهمله ). و در رده ٔ جیم همان کتاب از ابوعلی سینا آمده : جوزرومی ویسمی اکروس اکروفس . (یادداشت مرحوم دهخدا).
