حویللغتنامه دهخداحویل . [ ح َ ] (ع ص ) شاهد. || کفیل . || (اِمص ) برگردانیدگی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || قصد و آهنگ چیزی . (منتهی الارب ). || حذاقت و جودت نظر. || قدرت بر تصرف چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
