حکیمی قزوینی

حکیمی قزوینی . [ ح َ می ِ ق َزْ ] (اِخ ) نام شاعری از مردم قزوین است . آنگاه که مذهب شیعه بزمان شاه اسماعیل صفوی مذهب رسمی ایران گردید، جمعی که بمذهب شیعه نگرویده بودند بخارج مملکت پراکنده شدند و از جمله این حکیمی بدیار بکر هجرت کرد و بخدمت مولانا مصلح الدین لاری پیوست . و بزمان سلطان مرادخان ثالت به استانبول رفت و بدانجا بحال انزوا و اعتزال میزیست . بیت ذیل از اوست :
عاقبت در گلخن اندوه و محنت شد مقیم
دل که هر دم فکر گشت بوستانی داشتی .

(از قاموس الاعلام ترکی ).