حیاط

حیاط. [ ح َ ] (از ع ، اِ) محوطه و هر جای دیواربست و سرای و خانه و صحن خانه . (ناظم الاطباء). صحن و گشادگی خانه . در تداول فارسی ، فضائی وسیع و بی سقف که اطاقها بر طرفی یا چند طرف آن بنا شده است .
- حیاط آشپزخانه .
- حیاط اندرونی .
- حیاط بیرونی .
- حیاط خلوت ؛ سراچه ای در خانه که برای کارهای خاص کنند.
- حیاط طویله .