خادع
لغت‌نامه دهخدا
خادع .[ دِ ] (ع ص ) فریبنده . (دستور الاخوان ) :
خادع دردند درمانهای ژاژ
ره زنند وزرستانان رسم باژ.
|| راه که گاه هویدا گردد و گاه مخفی . || بعیر خادع ؛ شتر که هر گاه نشیند پی ساق وی از جا رود. || خُلق خادع ؛ خوی متلون . || دینار خادع ؛ یعنی دینار ناقص . (منتهی الارب ). دینار کم از یک مثقال . (مهذب الاسماء).
خادع دردند درمانهای ژاژ
ره زنند وزرستانان رسم باژ.
مولوی (مثنوی چ نیکلسن دفتر 6 ص 522).
|| راه که گاه هویدا گردد و گاه مخفی . || بعیر خادع ؛ شتر که هر گاه نشیند پی ساق وی از جا رود. || خُلق خادع ؛ خوی متلون . || دینار خادع ؛ یعنی دینار ناقص . (منتهی الارب ). دینار کم از یک مثقال . (مهذب الاسماء).
