خاراشکاف
لغت‌نامه دهخدا
خاراشکاف . [ ش ِ ] (نف مرکب ) شکافنده ٔ خارا و سنگ سیاه سخت :
ز خاریدن کوس خاراشکاف
پر افکند سیمرغ در کوه قاف .
همانا که آن هاتف خضرنام
که خاراشکاف است و خضراخرام .
|| کنایه از زورمند و قوی :
طلب فرمود شه خاراشکافی
ز خارا موج خون بر خاره بافی .
ز خاریدن کوس خاراشکاف
پر افکند سیمرغ در کوه قاف .
نظامی .
همانا که آن هاتف خضرنام
که خاراشکاف است و خضراخرام .
نظامی .
|| کنایه از زورمند و قوی :
طلب فرمود شه خاراشکافی
ز خارا موج خون بر خاره بافی .
لالی (از آنندراج ).
