خاراندنلغتنامه دهخداخاراندن . [ دَ ] (مص ) با نوک ناخنها بسودن تن با کمی سختی آنگاه که در آن خارشی بطبع یا از گزیدن پشه و جز آن پدید آید، حک . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (تاج العروس ). رجوع بخارانیدن و خاریدن شود.
