خارج خوانی

خارج خوانی . [ رِ خوا / خا ] (حامص مرکب ) عمل خارج خوان . برخلاف اصول خواندن مُغَنّی . || خواندن فقها درس را شفاهی و بیرون از سطوح یعنی بمرحله ای رسیدن که دوره ٔ سطح تمام گشته است و استاد مسائل را فی المجلس و بدون در نظر گرفتن کتاب خاصی طرح می کند و سپس شروع ببحث و گفتگو می شود.