خارکش

خارکش . [ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) شخصی را گویند که پیوسته خار بکشد. (آنندراج ) (برهان قاطع). خارکن . کسی که در بیابان خار می کند و آن را برای فروش ببازار می آورد :
من خارکشم تو بارکش باش
من با تو خوشم تو نیز خوش باش .

نظامی .

چو بینند در گل خر خارکش .

سعدی (بوستان ).

ای که بر مرکب تازنده سواری هشدار
که خرخارکش سوخته در آب و گل است .

سعدی (گلستان ).

خارکشی را دیدم که پشته ٔ خار فراهم آورده . (گلستان ). || شخص رنج کش . شخصی که بار ناملایمات کشد.