خارکنانلغتنامه دهخداخارکنان . [ ک َ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) در حال خار کندن : کف چرخ زنان بر می ، می رقص کنان در دل دل خارکنان از رخ ، گلزار نمود اینک .خاقانی .
