خار نشستن
لغتنامه دهخدا
خار نشستن . [ ن ِ ش َ / ش ِ ت َ ] (مص مرکب ) مرادف خارخلیدن . رجوع به خار نشاندن شود :
این خار غم که در دل بلبل نشسته است
از خون گل خمار خود اول شکسته است .
این خار غم که در دل بلبل نشسته است
از خون گل خمار خود اول شکسته است .
صائب (از آنندراج ).