خاقانی محلاتی
لغت‌نامه دهخدا
خاقانی محلاتی . [ م َ ح َل ْ لا ] (اِخ ) میرزا حبیب اﷲ و اصلش از شیراز برادر کهتر میرزا فرج اﷲ منشی متخلص بطرفه است . در بدو حال بنام تخلص کردی . چون بدارالخلافه ٔ ری درآمد بمدحت سلطان ناصرالدین شاه قاجار پرداخت و بحضورشاه رسید از طرف پادشاه بخاقانی ملقب گردید و باقتفاء خاقانی شیروانی (شروانی ) شعر می سرود. این دو بیت از اشعار اوست :
ز ابروی و چشم اوبدل تیر بلا رسد همی
می نبرد کسی برون جان ز کمان کشیدنش
آهوی چشم او چرا رام نمیشود بکس
آه از آن نگاه او آه از آن رمیدنش .
(از مجمعالفصحاء ج 2 ص 107 چ 1).
ز ابروی و چشم اوبدل تیر بلا رسد همی
می نبرد کسی برون جان ز کمان کشیدنش
آهوی چشم او چرا رام نمیشود بکس
آه از آن نگاه او آه از آن رمیدنش .
(از مجمعالفصحاء ج 2 ص 107 چ 1).
