خالدار
لغتنامه دهخدا
خالدار. (نف مرکب ) آنکه خال دارد. صاحب خال . مرقش . اشیم . منقط :
ز لعل خالدار گلرخان بیدل مباش ایمن
بلای جان بود با هم چو آمیزد می و افیون .
ز لعل خالدار گلرخان بیدل مباش ایمن
بلای جان بود با هم چو آمیزد می و افیون .
بیدل (از آنندراج ).