خالد

خالد. [ ل ِ ] (اِخ ) ابن زیدبن کلیب بن ثعلبةبن عبد عوف بن غنم بن مالک بن النجار، مکنی به ابوایوب الانصاری . مادرش هند دختر سعیدبن عمر از بنی حارث بن خزرج و از سابقان است . او از پیغمبر (ص ) و از ابی کعب روایت دارد و از او برأبن عازب و زیدبن خالد و مقدام بن معدی کرب و ابن عباس و جابربن سمرة و انس و جز ایشان از صحابه و جماعتی از تابعین روایت کرده اند. وی واقعه ٔ عقبه و بدر و وقایع بعد از آن را دیده است . پیغمبر (ص ) چون به مدینه آمد بر او وارد شد و در نزد او اقامت گزید تا اینکه خانه ها و مسجدش را ساخت . (از الاصابة قسم 1 ج 1 ص 90). ابن ربیع گوید: او فتح مصر را دیده و در دریای مصر جنگ کرده است . وقتی که به همراهی یزیدبن معاویه در آنجا می جنگید به سال 52 هَ . ق . در قسطنطنیه کشته شد و قبرش در آنجاست و رومیان در وقت قحط و بی آبی با نیاز و دعا به آن قبر متوسل می شوند. (از حسن المحاضره فی اخبار مصر و القاهره ص 108). رجوع به ابوایوب الانصاری خالدبن یزدی (؟) شود.