خانه فروشی
لغت‌نامه دهخدا
خانه فروشی . [ ن َ / ن ِ ف ُ ] (حامص مرکب ) عرض تجمل و اظهار ثروت وبیان ساز و برگ و سازمان . (ناظم الاطباء) (فرهنگ آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ) (برهان قاطع) :
عشق تو عقل مرا کیسه بصابون زده ست
وام ده تا هوش را خانه فروشی زند.
دید دلم وقف عشق خانه ٔ بام آسمان
خانه فروشی بزد دل ز کنارم ببرد.
عشق بگسترد نطع پای فرو کوب هان
خانه فروشی بزن آستنی برفشان .
عشق تو عقل مرا کیسه بصابون زده ست
وام ده تا هوش را خانه فروشی زند.
خاقانی .
دید دلم وقف عشق خانه ٔ بام آسمان
خانه فروشی بزد دل ز کنارم ببرد.
خاقانی .
عشق بگسترد نطع پای فرو کوب هان
خانه فروشی بزن آستنی برفشان .
خاقانی .
