خانه نشین
لغتنامه دهخدا
خانه نشین . [ ن َ / ن ِ ن ِ ] (نف مرکب ) آنکه در خانه نشیند. || معزول . منعزل . بیکار از شغل دولتی . بیکاراز عمل . || منزوی . عزلت گزین :
هرکه چون سایه گشت خانه نشین
تابش ماه و خور کجا یابد.
|| مغضوب .
هرکه چون سایه گشت خانه نشین
تابش ماه و خور کجا یابد.
ابن یمین .
|| مغضوب .