خانچه

خانچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) کاروانسرای . خانه و سرای کوچک را گویند. (برهان قاطع) (آنندراج ) (فرهنگ شعوری ج 1 ص 378) (ناظم الاطباء). || طبقی باشد از چوب که آن را نقاشی کرده باشند و به این معنی با «واو» معدوله هم آمده است که خوانچه باشد. (برهان قاطع)(آنندراج ) (ناظم الاطباء) : گفتم آوازه ٔ خانچه ٔ او همه ٔ خراسان گرفته . گفتند: صدای چرخ ابریشم تو به لاهیجان و استرآباد رسیده . (نظام قاری ص 132).