خایه قوچیلغتنامه دهخداخایه قوچی . [ ی َ / ی ِ ] (اِ مرکب ) نوعی آوند از شیشه که بن مخروطگونه دارد و بر زمین نایستد و آنرا بپهلو خوابانند، قسمی شیشه ٔ عرق مسکر را گویند. قسمی شیشه ٔ کوچک : یک خایه قوچی عرق .
