خایه ٔ زر

خایه ٔ زر. [ ی َ / ی ِ ی ِ زَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || گلوله ٔ زر. (آنندراج ) :
در آن گوهرین گنج بن ناپدید
بدی خایه ٔ زر خدای آفرید
زمانه دگر گونه آیین نهاد
شد آن مرغ کو خایه زرین نهاد.

نظامی .