خباکا
لغتنامه دهخدا
خباکا. [ خ َ ] (اِ) چاردیوار سرگشاده که شبانان گوسفندان در آن کنند. (از آنندراج ) (از انجمن آرای ناصری ). || خفه کردن . گلو فشردن :
خدنگش بیشه بر شیران کند تنگ
کمندش دشت برگوران خباکا.
خدنگش بیشه بر شیران کند تنگ
کمندش دشت برگوران خباکا.
دقیقی .