خبج

خبج . [ خ َ ] (ع مص ) کسی را با عصا زدن . (از منتهی الارب ) (از قاموس ) (از لسان العرب ) (از متن اللغة) (از معجم الوسیط) (از تاج المصادر بیهقی ) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ) (از البستان ): خبجه بالعصا؛ او را با عصا زد. || تیز دادن . (از منتهی الارب ) (از قاموس ) (از لسان العرب ) (از متن اللغة) (از معجم الوسیط) (از تاج العروس ). حَبِق . (از تاج المصادر بیهقی ). خبج بالاست : تیز داد. || جماع کردن . گائیدن . (از منتهی الارب ) (از لسان العرب ) (از تاج العروس ) (از قاموس ) (از اقرب الموارد). آرمیدن با زن .