خبعجة
لغت‌نامه دهخدا
خبعجة. [ خ َ ع َ ج َ ] (ع مص ) رفتاری (راه رفتنی ) که در آن گام نزدیک نهاده شود مانند رفتار (راه رفتن ) مردم در گمان افتاده . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). راه رفتن و حرکت کردنی که پاها نزدیک و متقارب هم قرار گیرد مانند راه رفتن شخص بشک افتاده . مشیة متقاربة کمشیة المریب . (از متن اللغة) (تاج العروس ) (اقرب الموارد) (لسان العرب ) (البستان ).
