خبیبة
لغتنامه دهخدا
خبیبة. [ خ َ ب َ ] (ع اِ) خرقه که از جامه بیرون کنند و بر دست و مانند آن بندند. (از منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (تاج العروس ). ج ، خبائب . || گوشت بدرازا بریده و تنگ کرده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). ج ، خبائب . || شکم وادی . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ج ، خبائب .
