خب ء

خب ء. [ خ َ ءْ ] (ع اِ) چیز پنهان کرده . شی ٔ مخفی شده . امر پنهانی . (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ) (از المنجد) (منتهی الارب ) (از ترجمان عادل بن علی ) . پوشیدگی . (از غیاث اللغات ) (تاج المصادر بیهقی ). || بکنایه دل ، قلب ، اندرون . || خب ء الارض ؛ گیاه ، روییدنی . || خب ء السموات ؛ باران . مطر. غیث . (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ) (از منتهی الارب ). منه : «اخرج خب ء السماء، خب ء الارض ».