ختن گرد
لغتنامه دهخدا
ختن گرد. [ خ ُ ت َ گ َ ] (نف مرکب ) وصف آهو است و آهوی ختن گرد آهویی است که مشک را از نافه ٔ او گیرند. کنایه از روز است :
شباهنگام کآهوی ختن گرد
ز ناف مشک خود خور را رسن کرد.
شباهنگام کآهوی ختن گرد
ز ناف مشک خود خور را رسن کرد.
نظامی .