خجاءة

خجاءة. [ خ ُ ج َ ءَ ] (ع ص ) بسیارجماع از مردم . || زن خواهنده ٔ جماع . (از منتهی الارب ) الانثی التی تشتهیه . (از متن اللغة). || بسیارجماع از مردم و شیران . (از منتهی الارب ). || مرد فربه و گران . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از متن اللغة) (از معجم الوسیط). || گول . احمق . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ) (از متن اللغة). || مضطرب . (از معجم الوسیط).