خجلت گری
لغتنامه دهخدا
خجلت گری . [ خ ِ ل َ گ َ ] (حامص مرکب ) حالت خجلت کشیدن . حالت خجالت کشیدن . حالت شرمساری . حالت شرمگینی . حالت خجلت زدگی :
نیز برآنم که ز خجلت گری
بازرسانم بدل جوهری .
نیز برآنم که ز خجلت گری
بازرسانم بدل جوهری .
میرخسرو (از آنندراج ).