خدامی
لغت‌نامه دهخدا
خدامی . [ خ ِ ] (اِخ ) ابونصر زهیربن زهیر خدامی نوه ٔ ابونصر زهیربن حسن خدامی است . وی از کتاب تحفة العالم و فرجه المتعلم سیدابوالمعالی محمدبن محمدبن زید بغدادی حدیث میکرد و من (= سمعانی ) آن کتاب را از اول تا آخر بنزد او در میهنه خواندم . وی در میهنه مسکن داشت و مرگش بسال پانصد و سی و اندی اتفاق افتاد. (از انساب سمعانی ).
