خدام

خدام . [ خ ُدْ دا ] (ع ص ،اِ) ج ِ خادم . (غیاث اللغات )، خَدَمَه . (از منتهی الارب ) (از متن اللغة) (از معجم الوسیط) (از قاموس ). خادمان . چاکران . خدمتگاران . (از آنندراج ) :
ای بس ملکان را که او فروخورد
با ملکت و با چاکران و خدام .

ناصرخسرو.

ببزمگاه تو شاهان و خسروان خدام
برزمگاه توخانان و ایلکان حجاب .

مسعودسعد.