خدن

خدن . [ خ ِ ] (ع اِ) یار. دوست . (دهار) (از منتهی الارب ) (از لسان العرب ) (از متن اللغة) (از تاج العروس ) (از قاموس ). صاحب . صدیق . خَدین . ج ، اخدان ، خدناء : و اتوهن اجورهن بالمعروف محصنات غیر مسافحات و لامتخذات اخدان . (قرآن 25/4). || دوست پنهانی . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ). معشوقه . (از منتهی الارب ) (از متن اللغة). ج ، اخدان ، خدناء.