خدویی
لغتنامه دهخدا
خدویی . [ خ َ ] (اِخ ) سهل بن حسان بن ابی خدویه الخدویی حافظ. ابوحاتم گفت : وی از حافظان قرآن بود و از حاتم بن اسماعیل و یحیی بن سعید قطان و عبدالرحمن بن مهدی روایت کرد و از او احمدبن حنبل و غیر او روایت دارند. (از انساب سمعانی ).
