خراب آبادکنلغتنامه دهخداخراب آبادکن . [ خ َ ک ُ ] (نف مرکب ) آبادکننده ٔ خرابی . سازنده ٔ ویرانی : وگر دارد خرابی سوی او راه خراب آبادکن بس دولت شاه .نظامی .