خرارهلغتنامه دهخداخراره . [ خ َ رَ / رِ ] (اِ) آوازی که بسبب گریه ٔ بسیار از گلو برآید. (از برهان قاطع)(از ناظم الاطباء). || صدای آبی که از جای بلند فروریزد. (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء).
