خرامش
لغتنامه دهخدا
خرامش . [ خ َ م ِ ] (اِمص ) عمل خرامیدن . (یادداشت بخط مؤلف ). خوشی :
بماند بزاری روانش بجای
خرامش نیابد بدیگر سرای .
|| حرکت بناز :
گه خرامش چون لعبتی کرشمه کنان
بهر خرامش از او صدهزار غنج و دلال .
تاتوانی شهریارا روز امروز این مکن
جز بگرد خم خرامش جز بگرد دن دنه .
نخستین خرامش درین کوچگاه
به البرز خواهم برون برد راه .
چمن باز نو شد بشمشاد و سرو
خرامش درآمد بکبک و تذرو.
هِبِلّی ̍؛ خرامش . هرکله ؛ رفتار بنازو خرامش . خَبَیَّخَه ؛ نوعی از خرامش . (منتهی الارب ).
بماند بزاری روانش بجای
خرامش نیابد بدیگر سرای .
فردوسی .
|| حرکت بناز :
گه خرامش چون لعبتی کرشمه کنان
بهر خرامش از او صدهزار غنج و دلال .
فرخی .
تاتوانی شهریارا روز امروز این مکن
جز بگرد خم خرامش جز بگرد دن دنه .
منوچهری .
نخستین خرامش درین کوچگاه
به البرز خواهم برون برد راه .
نظامی .
چمن باز نو شد بشمشاد و سرو
خرامش درآمد بکبک و تذرو.
نظامی .
هِبِلّی ̍؛ خرامش . هرکله ؛ رفتار بنازو خرامش . خَبَیَّخَه ؛ نوعی از خرامش . (منتهی الارب ).