خربت

خربت . [ خ َ ب َ ](اِ مرکب ) قاز و بط بزرگ . (ناظم الاطباء). خَربَط. قلولا. سیقا. اِوَّز. (یادداشت بخط مؤلف ) :
باز رز را گفت ای دختر بی دولت
این شکم چیست چو پشت و شکم خربت .

منوچهری .

|| نادان . احمق . || ظریف . شوخ . مسخره . || مفسده . بی دیانت . (ناظم الاطباء).