خربصة
لغتنامه دهخدا
خربصة. [ خ َ ب َ ص َ ] (ع ص ، اِ) زن جوان و پرگوشت . ج ، خَرابِص . || (مص ) افتادن شتران و گوسپندان در چریدن و خوب چریدن آنها. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || مال را گرفتن و بردن . || تمییز دادن بعض اشیاء را از بعض دیگر. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
