خرب
لغتنامه دهخدا
خرب . [ خ َ رِ ] (اِخ ) نام کوهی است به نزدیکی تعار بقبله ابلَی در دیار سلیم که بدون گیاه است کندی می گوید: بعضی ها در باره آن ساخته اند :
و ما الخرب الدانی کان قلاله
نجات علیهن الاجلة هجد.
و ما الخرب الدانی کان قلاله
نجات علیهن الاجلة هجد.
(از معجم البلدان یاقوت ).