خرجردی

خرجردی . [ خ َ ج ِ ] (اِخ ) عبدالرحمان بن محمدبن احمد خطیبی خرجردی ، مکنی به ابونصر، از خویشان دو خرجردی مذکور در فوقست . او فقیه و عالمی بزرگ بود، فقه بنزد اسماعیل خرجردی آموخت و از جمع کثیری نیز به نیشابور حدیث شنید. من (سمعانی ) با او در مدرسه ٔ تمیمیه ٔ مرو الفت گرفتم و او در واقعه ٔ غزان به روی مناره ای بپایین ماجان در حدود سنه ٔ 548 هَ . ق . سوخته شد. (از انساب سمعانی ).