خردبخش
لغت‌نامه دهخدا
خردبخش . [ خ ِ رَ ب َ ] (نف مرکب ) عقل آفرین . بخشنده ٔ عقل و خرد :
ای درون پرور برون آرای
وی خردبخش بیخردبخشای .
گفت ما را تو از خداوندی
هم خردبخش و هم خردمندی .
خدای خردبخش بخردنواز
همان ناخردمند را چاره ساز.
ای درون پرور برون آرای
وی خردبخش بیخردبخشای .
سنائی (حدیقه ).
گفت ما را تو از خداوندی
هم خردبخش و هم خردمندی .
نظامی .
خدای خردبخش بخردنواز
همان ناخردمند را چاره ساز.
نظامی .
