خرده گرفتن

خرده گرفتن . [ خ ُ دَ / دِ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) عیب گرفتن . نکته گیری کردن . خرده سنجی کردن . انتقاد کردن . (یادداشت بخط مؤلف ) :
بر کور و کر ار خرده نگیری مردی .

(منسوب به رودکی ).

ز فرّ بزم تودی برده در نعیم بهشت
ز دست حادثه امروز میکشم تعذیب
مرا از این مثل صوفیانه یاد آید
اگر بخرده نگیرند برگ یا ترتیب .

ظهیر فاریابی .

یکی خرده بر شاه غزنین گرفت
که حسنی ندارد ایاز ای شگفت .

سعدی (بوستان ).

توان گفتن این با حقایق شناس
ولی خرده گیرند اهل قیاس .

سعدی (بوستان ).

بزرگی در این خرده بر وی گرفت
که دانا نگوید محال ای شگفت .

سعدی (بوستان ).

تابکرم خرده نگیری که من
غایبم از ذوق حضور ای صنم .

سعدی .

اول پدر پیر خورد رطل دمادم
تا مدعیان خرده نگیرند جوان را .

سعدی (بدایع).

خرده بر سعدی مگیر ای جان که کاری خرد نیست
سوختن در عشق و آنگه ساختن بی روی تو.

سعدی (بدایع).

گرد گل عارضش طاقت ریحان گرفت
حسن رخش خرده ها بر گل بستان گرفت .

جمال الدین سلمان (از آنندراج ).

برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر
که ندادند جز این تحفه بما روز الست .

حافظ.

برو ای ناصح و بر دردکشان خرده مگیر
کارفرمای قدر میکند این من چه کنم .

حافظ.

چو قسمت ازلی بی حضورما کردند
گر اندکی نه بوفق رضاست خرده مگیر.

حافظ.

گر زمسجد بخرابات شدم خرده مگیر
مجلس وعظ دراز است و زمان خواهد شد.

حافظ.